MINERVA

Na mitoloxía romana Minerva é a deusa da sabiduría, as artes, as técnicas da guerra, ademais da protectora de Roma e a patrona dos artesanos. Correspóndese con Atenea na mitoloxía grega, naceu preto de Libia.

Esta deusa é a filla favorita do amo do Olimpo, que lle concedera varias prerrogativas supremas. Tiña o don da profecía, prolongaba a vontade a vida dos mortales, obtiña a felicidade trala morte: todo o que ela dispoñía cun xesto da súa cabeza era irrevocable, todo o que prometía chegaba infaliblemente.

Esta deusa naceu sendo xa unha muller adulta da frente de Zeus, que antes engulira a súa nai, Metis, titánide caracterizada principalmente pola súa precaución. Zeus, a causa de terse comido a Metis, comenzou a sofrir unhas dores de cabeza intensos e insoportables así que pediu a Hefesto, o deus dos ferreiros, que fixera algo. Éste, abriu a cabeza de Zeus dun forte golpe e dalí saiu a triunfante Minerva, armada de pés a cabeza e bramando como un soldado embravecido ante as filas inimigas.

Os seus atributos eran a éxida (o escudo adornado da cabeza da Gorgon), a oliveira e a lanza. Nas súas estatuas e imaxes dábaselle unha beleza simple, descoidada, modesta, impresionando a súa nobreza, forza e maxestade. Adoita levar o casco na cabeza, unha pica nunha man, un escudo na outra e a éxida sobre o pecho. Normalmente aparece sentada, pero cando está de pé ten sempre, coa actitude resolta dunha guerreira, un aire meditativo e a mirada fixa en altas concepcións.